تاکید قرآن بر محبت اهل بیت صلوات الله

قرآن سخن پیامبران گذشته را که نقل مى‏کند مى‏گوید:« همگان گفتند: ما از مردم مزدى نمى‏خواهیم، تنها اجر ما بر خداست‏» .اما به پیغمبر خاتم وحی مى‏شود:

«قل لا اسالکم علیه اجرا الا المودة فى القربى».

«بگو از شما مزدى را درخواست نمى‏کنم مگر دوستى خویشاوندان نزدیکم».

اینجا جاى سؤال است که چرا سایر پیامبران هیچ اجرى را مطالبه نکردند و نبى اکرم(ص) براى رسالتشان مطالبه مزد فرمودند؛ دوستى خویشاوندان نزدیکشان را به عنوان پاداش رسالت به مردم امر فرمودند.

 قرآن خود به این سؤال جواب مى‏دهد:

«قل ما سالتکم من اجر فهو لکم ان اجرى الا على الله».

«بگو مزدى را که درخواست کردم چیزى است که سودش عاید خود شماست.مزد من جز بر خدا نیست».

یعنى آنچه را من به عنوان مزد خواستم عاید شما مى‏گردد نه عاید من. این دوستى کمندى است ‏براى تکامل و اصلاح خودتان. این اسمش مزد است و الا در حقیقت‏ خیر دیگرى است که به شما پیشنهاد مى‏کنم، از این نظر که اهل البیت(ع) و خویشان پیغمبر(ص) مردمى هستند که گرد آلودگى نروند و دامنى پاک و پاکیزه دارند (حجور طابت و طهرت)، محبت و شیفتگى ایشان جز اطاعت از حق و پیروى از فضایل نتیجه‏اى نبخشد و دوستى ایشان است که همچون اکسیر، قلب ماهیت مى‏کند و کامل ساز است. 
مراد از «قربى‏» هر که باشند مسلما از برجسته‏ترین مصادیق آن على علیه السلام هستند. فخر رازى مى‏گوید: 
«زمخشرى»در کشاف روایت کرده: «چون این آیه نازل گشت، گفتند: یا رسول الله! خویشاوندانى که بر ما محبتشان واجب است کیانند؟ فرمودند: على(ع) و فاطمه(س) و پسران ایشان». 
از این روایت ثابت مى‏گردد که این چهار نفر قرباى‏ پیغمبر(ص) هستند و بایست از احترام و دوستى مردم برخوردار باشند، و بر این مطلب از چند جهت مى‏توان استدلال کرد:

1. آیه الا المودة فى القربى .

 2. بدون شک پیغمبر(ص) فاطمه(س) را بسیار دوست مى‏داشتند و مى‏فرمودند: «فاطمه(س) پاره تن من است. بیازارد مرا هر چه او را بیازارد» و نیز على(ع) و حسنین(ع) را دوست مى‏داشتند، همچنانکه روایات بسیار و متواتر در این باب رسیده است. پس دوستى ایشان بر همه امت واجب است * زیرا قرآن مى‏فرماید:

 «و اتبعوه لعلکم تهتدون».

«از پیغمبر پیروى کنید، شاید راه یابید و هدایت‏ شوید».

و باز مى‏فرماید:

«لقد کان لکم فى رسول الله اسوة حسنة‏»

«از براى شماست در فرستاده خدا سرمشقى نیکو».

و اینها دلالت مى‏کند که دوستى آل‏محمد(ص) - که امیر المؤمنین على(ع) و حضرت ام ابیها فاطمه(س) و حسنین(ع) هستند - بر همه مسلمین واجب است‏ . محبت پیغمبر(ص) نسبت‏به ایشان جنبه شخصى ندارد، یعنى تنها بدین جهت نیست که مثلا فرزند یا فرزندزاده ایشان هستند، و اگر کسى دیگر هم به جاى آنها مى‏بود پیغمبر(ص) آنها را دوست مى‏داشتند. پیغمبر(ص) از آن جهت ایشانرا دوست مى‏داشتند زیرا که فرد نمونه بودند و خدا ایشانرا دوست مى‏داشت و الا پیغمبر اکرم(ص) فرزندان دیگرى هم ‏داشتند که نه با ایشان به این شکل محبت داشتند و نه امت چنین وظیفه‏اى داشتند.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: